Generał Zygmunt Piasecki patronem cycowskiej Konnej Grupy w barwach 7 Pułku Ułanów Lubelskich

Z ogromną radością przyjęliśmy wiadomość od Pani Marty Tarabuła, która wyraziła swoją akceptację, by Patronem naszej Grupy Konnej został Jej dziadek – gen. Zygmunt Piasecki, dowódca 7 Pułku Ułanów Lubelskich podczas bitwy cycowskiej.

Postać Generała jest doskonale znana społeczności lokalnej, niezwykle ceniona i podziwiana, a Jego odwaga i bohaterstwo w walkach z bolszewikami na terenach Gminy Cyców w 1920 r. na trwałe wpisały się w historię tej „małej Ojczyzny”.

To dla nas wielki zaszczyt, a jednocześnie ogromne zobowiązanie... Dołożymy wszelkich starań, by godnie reprezentować dziedzictwo 7 Pułku Ułanów Lubelskich oraz zwartości drogie naszemu Patronowi.

Gen. Zygmunt Piasecki (1893 – 1954) urodził się w ziemiańskiej rodzinie w majątku Szafarnia, ob. woj. kujawsko – pomorskie, był synem Andrzeja, właściciela majątku pod Toruniem i Heleny z Dembińskich, wnuczki gen. Henryka Dembińskiego. W r. 1910 ukończył szkołę handlową we Włocławku, a następnie rozpoczął studia (matematyka na Politechnice Lwowskiej i Akademia Rolnicza w Dublanach).

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, w których pełnił służbę w 1 p. ułanów I Brygady. Brał udział we wszystkich walkach stoczonych przez ten pułk.

W dniu 26.08.1915 r. został ciężko ranny pod Czepielami k/ miasta Raśno. W listopadzie 1916 r. został podporucznikiem. Pod k. października 1918 r. wraz z grupą żołnierzy 1 pułku – Beliniaków przybył do Lublina i przystąpił do organizacji pułku kawalerii, który później otrzymał nazwę 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego. W tym miesiącu otrzymał awans na stopień porucznika, w grudniu 1919 r. awansował do stopnia rotmistrza, a w czasie bitwy warszawskiej 15.08.1920 r. otrzymał stopień majora i został dowódcą 7 Pułku Ułanów. Sławę zyskał, dowodząc 7 Pułkiem Ułanów w bitwie pod Cycowem 16 sierpnia 1920 r. (w 90. rocznicę bitwy most na rz. Śwince w Cycowie został nazwany Jego imieniem).

W końcu sierpnia 1920 r. został wyznaczony na dowódcę 4 Brygady Jazdy, w skład której wchodził m.in. 7 Pułk Ułanów. W lutym 1923 r. awansował do stopnia podporucznika, w styczniu 1928 r. otrzymał awans na stopień pułkownika. W 1936 r. nabył majątek Ryczów w pow. wadowickim, gdzie zamieszkał z rodziną.

W kampanii wrześniowej 1939 r. już jako generał brygady (od 1 stycznia 1938 r.) dowodził Krakowską Brygadą Kawalerii. Gen. Piasecki przebył wraz z brygadą całą drogę bojową od Koziegłów, przez Jędrzejów, Pińczów, Baranów Sandomierski, Janów Lubelski, Tarnogród, aż po Tomaszów. W finałowej bitwie tomaszowskiej (17 – 20.09) dostał się do niewoli niemieckiej i do 29 kwietnia 1945 r. przebywał w obozie jenieckim w Murnau. Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie udał się do Włoch. Gdy jednak na skutek niejasności zarządzeń nie otrzymał przydziału służbowego, osiedlił się we Francji, w Nicei. Utrzymywał ściślejszy kontakt z odtworzonym (rozkaz z dn. 13.03.1944) w 2 Korpusie Polskim 7 Pułkiem Ułanów.

We Francji początkowo korzystał z zasiłków, gdy skończyły się, podejmował się ciężkiej pracy zarobkowej. Mimo ciężkich warunków bytowania i rozłąki z rodziną (żona z dziećmi została w Polsce, w 1945 r. gdy majątek został odebrany, zamieszkali w Krakowie) zachowuje do końca życia równowagę ducha i wiarę w odzyskanie wolności. Zmarł w Nicei.

Był odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V, IV i III klasy (za wojnę polsko–bolszewicką), Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, francuską Legią Honorową V kl., Orderem Rumuńskiej Gwiazdy IV kl., belgijskim Orderem Leopolda V kl., jugosłowiańskim Orderem Orła Białego IV kl. i Medalem Waleczności.

(Źródło: Z. Szpetko, Zaczęło się od bitwy 1920 r., 7 Pułk Ułanów Lubelskich w historii Cycowa, Cyców 2012)