Gimnazjaliści z klasy III B - o pięcioletniej gehennie i swoistym piekle II Wojny Światowej na lekcjach języka polskiego

II Wojna Światowa była okropnym czasem dla Polaków, dlatego 30 października 2017 roku klasa III B przygotowała pięć projektów edukacyjnych poruszających tę tematykę. Zacznijmy zatem od pierwszej grupy, która zajęła się Aleksandrem Kamińskim. Skład grupy: Milena Sawicka - redaktor naczelna, Damian Pągowski – asystent redaktora, Emil Szewczak - Wojciech Feleszko (wnuk autora Aleksandra Kamińskiego) oraz Szymon Cybulski - profesor historii literatury.

Pod pretekstem programu pt. „Literatura bliżej nas” uczniowie opisali działania „Kamyka” (A. Kamińskiego) podczas wojny i jego działań na rzecz kultury i najznamienitsze książki oraz pracę pedagogiczną. Projekt pomyślany jako przedsięwzięcie edukacyjno-humorystyczne. Najbardziej komediowym, ale też najbardziej emocjonującym momentem była próba umówienia się wnuka autora, czyli pana Wojciecha Feleszko z nauczycielką polskiego -panią Anną Kozak-Okońską. Niestety, nie udało się nam uwiecznić tego mementu na zdjęciu. Do tej pracy został wykonany plakat z ogólnymi i nieznanymi faktami z życia „Kaźmierczaka”.

Przejdźmy do drugiej grupy, która poruszyła bardzo drażliwy i mocny temat. Mowa tu o obozach koncentracyjnych. Grupa oparła swoje wystąpienie na świetnie wykonanym plakacie. Uczniowie zajęli się głównie obozem Auschwitz-Birkenau. Opisali oni życie codzienne więźniów, okropne eksperymenty, budowę „kompleksu śmierci” oraz ludzi, którzy walczyli z tym procederem. Ewelina Dyszewska, Natalia Kopeć, Zuzanna Banaszku oraz Kewin Dłużak opowiadali z przejęciem i śmiertelną powagą, która moim zdaniem była największym walorem tej pracy. Przygotowali również notatki z najważniejszymi informacjami o obozie. Projekty pokazują, że pamięć o ludziach zabitych w okresie 1939-1945 będzie zawsze w sercach Polaków, bo byli naszą ojczyźnianą rodziną.

Kolejna prezentacja - trzeci zespół opracował projekt na temat życia w okupowanej Warszawie. W rolę mieszkańców wcielili się: Aneta Baranowska i Adrian Grzywaczewski, w roli redaktorek: Julita Wójcik i Weronika Kondrat, a w roli harcerza Szarych Szeregów - Janusz Ćwirzeń. Tutaj warto wspomnieć o charakteryzacji, która została profesjonalnie wykonana. Redaktorki zadawały rzeczowe pytania. Aktorzy - mieszkańcy Warszawy - opowiadali z przerażeniem historię ich życia, a w głosie słychać było trwogę i lęk. Uczucie smutku i przerażenia towarzyszyły prawie do końca spektaklu. Harcerz odpowiadał na pytania z wielkim przekonaniem, przekazując również ogromny ładunek emocjonalny i wzruszenie. Na koniec zdarzyło się coś nieoczekiwanego. Doszło do oświadczyn. Dwoje starszych ludzi po wieloletniej przyjaźni w końcu zdobyli się na odwagę, by powiedzieć sobie „tak”. To naprawdę wzruszające.

Następna grupa – obozy koncentracyjne. Julia Foltyn, Amelia Pałka, Aleksandra Okoń oraz Patrycja Żywiec opracowały szczegółowo temat. Przygotowały, m.in. mapę z obozami zagłady, kilkanaście zdjęć, film z „Majdanka” oraz przyniosły utwory byłych więźniów. Cała praca była przesiąknięta współczuciem i smutkiem. Dziewczyny wprowadziły niezwykły klimat. Okazało się, że w historiach ich rodzin pojawiły sie epizody związane z tymi miejscami. Omówiły obozy koncentracyjne jako miejsca terroru i okrucieństwu Niemców. One także przygotowały piękną graficznie, ale i treściwą notkę.

Została już tylko jedna grupa. Jakub Grobelny, Łukasz Nowak, Mariusz Hołub i Karol Okoń zajęli się Powstaniem Warszawskim - 1944 rok. Swoją pracę oparli na pieczołowicie wykonanej prezentacji multimedialnej oraz wielu szczegółowych informacjach. Opisali przebieg i ludzi powstania... Ogółem wszystko. Jednym słowem w sercu młodego pokolenia zawsze będą ludzie, którzy poświęcili swoje życie za naszą wolność. „To jest wielkie dziedzictwo, z którym idziemy w przyszłość.”